Salak ya, yemin ederim geri zekalı bu çocuk... Şu hareketlere bak şu hareketlere...

Bir post'una olsun Kredi kartı aldım heyoo! şeklinde başlayabilen, hesap geldiğinde pos makinesi rica eden, sıkıştığında gidip bi ATM'den para çekebilen havalı insanlardan olmak istemiştim sadece.
Tek derdim, cebimde mümkünse limiti geniş bi kart taşıyabilmekti...
Cüzdanımdaki kart ceplerini Mavi Kartuş Kart, D&R Card, Essporto card tarzı ıvır zıvırla doldurmaktan bıkmıştım, anlıyo musun blog, ha?

Çeşitli baskı, duygu sömürüsü, karne notu sonrası bu isteğimi de elde ettim, etmedim değil...
Wagamama'da güzel bi akşam yemeği sırasında babam "Tadaaaa!" efektleriyle (tamam, bu efekti kendim koydum, babam ortamın heyecanını artırmak için bile olsa böyle sesler çıkarmicak kadar cool bi insan..) kartımı verdi. Bu numarayı ara dedi, şifreni al, kartını aktive et.

Mutluluğun resmiydi Abidin, mutluluğun resmiydi.

Ama Murphy onu yemeğe davet etmemiş olmamıza kızmış olacak, hemen geldi çaldı kapımı. Eve bi gittim ve bir başka "Tadaa!" ile karşılaştım:
KREDİ KARTIM YOK!
Sonraki günlerde tüm Kanyon Cinebonus, Wagamama bıdı bıdı çalışanlarını taciz ettim resmen... Sonuç olarak beni geri arayıp şu an hatırlayamadığım cümlelerle "Sizin o kart hayalleri yarınlara kaldı" dediler.
Sonuç olarak kredi kartını daha aktive etmeden, aldığı ilk saat kaybeden kızın dramını oynadım. Benim "Pos makinesini de getirebilirseniz lütfen..." hayallerim de -evet- yarınlara kaldı.