Tarot

Uzun süredir kafamın içinde, köşede parlak bi fikir rahatsız etmekte. Hadi yaz artık beni, diyip duruyor.
Kendisi, bi öykü olma yolunda. Sadece tasarıda şu an. Kendini duyurmayı pek bi istiyor sanırım.
Fikre gelirsek:
Bi falcı... Tarot kartları açıyor, diziyor, insanlara geleceklerinden ipuçları veriyor. Tabi onların neleri duymak istemediklerini de bildiği için, her şeyi söylemiyor. Nabza göre şerbet hesabı biraz. Ama yalancı değil, gerçekten görüyor.
Bi gün genç bi adam geliyor. Ve sorusunu soruyor: "Kimim ben?"
Ve sessizlik...
Hiç böyle bi soru soran olmamıştı tabi daha önce, falcı afallıyor. Ne cevap vereceğini kestiremiyor. Kartları açıyor, adama kestiriyor, bi daha açıyor, bi daha ve bi daha... Diziyor sonra, sağdan sola, soldan sağa hatta yukardan aşağıya. Ama yok. Kartlar bi türlü cevaplamıyor.
Falcı cevabı veremeyeceğini söylüyor. Ama soru aklına takılıyor ve o da kendine soruyor: "Kimim ben?"

Adam bir daha geliyor. Başka bi soruyla: "Neden? Neden varım? Ne amaçla?"
Falcı yine cevaplayamıyor. Canı sıkılıyor, kendini hem aciz hem şaşkın hissediyor. O da soruyor kendine: "Neden?"

Sonra bi bakıyor, genç adamdan çok, kendisi sorar olmuş.
Ve sonunda buluyorlar adamın kim olduğunu. Ama belki de bulmasalar daha iyiydi, çünkü çok da talihli değil kendisi.

Neyse... Bunu öyküleştirsem iyi olur. Yapılacaklara eklenmeli tez zamanda!